“Never have I wanted to be understood so much as in this poem. It is probably the most serious piece of work I have ever done.” Written in 1924, Vladimir Ilyich Lenin crowned a long period of preparatory work on this theme. The poet was fortunate to see and hear Lenin on a number of occasions. During the October days of 1917 he saw Lenin in Smolny, the headquarters of the uprising. Later he heard several speeches by the founder of the Soviet state. Mayakovsky not only strove with the utmost fidelity to depict Lenin as an historic figure in his own words, he “wrote the poem remaining a poet.” In Lenin’s life and activity he sought solutions to issues that engaged him all his life: man, his destination, his place in the world, his happiness, his struggle and triumph over the tragic in life. He was human – as human as anyone… Mayakovsky gave numerous recitals of his poem both at home and abroad. “The workers’ response was heartening, reassuring me in the belief that this poem was needed.” “The splendid powerful poem on Lenin’s death made an enormous impression on listeners.” – Daily Worker, London, 1925

Ο Μαγιακόφσκι άρχισε να γράφει το μακροσκελές ποίημα “Λένιν” στα τέλη του 1923 και το ολοκλήρωσε το φθινόπωρο του 1924, σε ηλικία μόλις είκοσι τεσσάρων ετών.
Τούτη η φοβερή ελεγεία, που κατέχει εξέχουσα θέση μέσα στο όλο έργο του, συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής του ποίησης· είναι ένα οικοδόμημα πανύψηλο, στην κορυφή του οποίου ανεμίζει σαν σημαία ο φλογερός “κόκκινος πατριωτισμός” του. 
Ο Μαγιακόφσκι, προσηλωμένος στα “αρχέγονα αλλά τρομερά όπλα του στίχου”, δηλαδή στο ρυθμό και στη ρίμα που χαρακτηρίζουν διαχρονικά τη ρωσική παράδοση, εξιστορεί μια περίοδο διακοσίων χρόνων, από την εμφάνιση του καπιταλισμού και του προλεταριάτου ως την επανάσταση του 1917 και την εγκαθίδρυση της σοβιετικής εξουσίας. Η τελευταία έγινε η μούσα του νεαρού ποιητή και την τραγούδησε με το ίδιο πάθος που τραγούδησαν οι μεγάλοι ποιητές τις δικές τους “Βεατρίκες”. 
Η κοσμογονική εκείνη εποχή που γέννησε αυτό το έργο δεν έχει να επιδείξει άλλο ποιητικό κείμενο που να την εκφράζει τόσο γνήσια κι απόλυτα, που να αποδίδει με τέτοια ένταση το ρίγος της, όπως αυτή η μεγαλόστομη “Λενινιάδα”, που εδώ παρουσιάζεται στην πλήρη, μη λογοκριμένη εκδοχή της.
“Τέλειωσα το ποίημα “Β. Ι. Λένιν”. Το χειρόγραφο το διάβασα σε πολλές εργατικές συγκεντρώσεις. Πολύ το ’χα φοβηθεί αυτό το έργο. Γιατί είναι πολύ εύκολο να γλιστρήσεις στην απλή πολιτική έκθεση. Η συμπεριφορά του εργατικού ακροατηρίου με γέμισε χαρά. Και μου στέριωσε την πίστη ότι το έργο αυτό είναι χρήσιμο”.
ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
«Ο Βολόντια συγκλονίστηκε πολύ βαθιά απ’ το θάνατο του Λένιν, που τον αντιμετώπισε σαν θάνατο του πιο κοντινού δικού του. Ο Βολόντια πίστευε στον Λένιν, τον αγαπούσε απ’ τα νεανικά του χρόνια, από τότε που δούλευε στην παρανομία. Αυτός ο θάνατος τον είχε τόσο βαθιά συγκλονίσει, ώστε να μην μπορεί να εκφράσει άμεσα τα συναισθήματά του. Τη μορφή του Λένιν, τις ιδέες του Λένιν, ο Βολόντια τα αναπολούσε στην ποιητική του δουλειά μόνιμα, ως το τέλος της ζωής του. Ακριβώς γιατί στην πάλη για τις ιδέες του Λένιν, για τα φωτεινά ιδανικά του κομουνισμού, έβλεπε ο Βολόντια το νόημα της ζωής του».
ΛΙΟΥΝΤΜΙΛΑ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΑΓΙΑ 
(αδελφή του ποιητή)

ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΑ-ΡΩΣΙΚΑ