Poetry Categories
People buying in this category
Meta omos, Meta… / Μετά όμως, μετά…
Ήταν σ’ απόσταση ψιθύρου.
Κι έτσι νόμιζε πως όλα θα μπορούσε να τα πει.
Χωρίς ν’ ακουσθεί
απ’ όσους βέβαια δεν θα έπρεπε να μάθουνε
το μυστικό προώρως.
Τα χαμηλόφωνα όμως, ακριβώς, τόσο πολύ προφυλαγμένα
και με τα σώματα κοντά να τα μιλάνε
μεγάλη περιέργεια γεννάνε
για όλα αυτά τα έτσι ειπωμένα.
Γι’ αυτό σε απόσταση ψιθύρου όσα λέγονται
τη φαντασία ακόμα πιο πολύ την προκαλούνε.
Μιλάτε δυνατά όσοι θα θέλατε
κάποια να μη φανούν, και ακουσθούνε.
Poiimata / Ποιήματα
Γραμμένα στις δεκαετίες του ’30 και του ’40, τα ποιήματα αυτά συμπληρώνουν το σώμα και το πρόσωπο του Αντώνη Σαμαράκη, που επέζησε μέσα από όλους τους τρόμους, όλα τα πάθη και όλα τα εύθραυστα θαύματα.
Η μετατόπιση του Σαμαράκη από την ποίηση στην πεζογραφία ίσως φαίνεται ριζοσπαστική, αλλά μέσα από ρήξεις και ασυνέχειες συναρμολογείται υπογείως η ακεραιότητα, και μια ευάλωτη (όσο η σάρκα) συνέχεια του σώματος έργου.
Ο Σαμαράκης, ως έφηβος, και ως νέος άνδρας, στιχουργεί στα σκοτεινά (ο πόλεμος, η Κατοχή) και υποψιάζεται, όλο και πιο ευκρινώς, τον πεζογράφο εαυτό του, αυτόν που κυοφορείται στις διαδρομές των ανέμων, και τελετουργεί τα εμβληματικά θέματα και τις πιο προσωπικές αγωνίες του μέσα στην πύκνωση της ποιήσεως.
Αυτό που θα ονομάσουμε ποιητική της ταπεινής ζωής, δηλαδή το καθ ’ ημέρα που αγιάζεται στην πεζογραφία του Σαμαράκη, και αυτό που ξέρουμε ως ποιητική της εξέγερσης, στοιχείο που σφραγίζει τα κατοπινά, πεζά έργα του συγγραφέα μας, λάμπουν ήδη στα ποιήματα της πρώιμης δημιουργικής του περιόδου.
Τελικά, αλλάζει η σύμβαση της μορφής, και αν η ωριμότητα του Σαμαράκη δαπανείται γενναία στην ωραιότητα του πεζού λόγου, το θάλπος της νιότης του διασχίζει, και στίζει διακριτικά, την ευπαθή ομορφιά της ποιητικής δημιουργίας.
Και πες στον άγγελο που θα ’χει φτάσει / πάνω από θάλασσες, πέρ’ από δάση // με φωνή που σαν δρόσο θα με ράνει: / «Για την αγάπη έχει αυτός πεθάνει».
Chloi Thermokipiou / Χλόη θερμοκηπίου
Chloi Thermokipiou / Χλόη θερμοκηπίου
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ
Καλά τα βγάζει πέρα η μοναξιά
φτωχικά αλλά τίμια.
Αλλού κοιμάται αυτή
κι αλλού το εγκρατές σκεπτικό εάν.
Μόνο καμιά φορά
σε πειραματισμούς την παρασύρει
η περιέργεια
-όφις προγενέστερος
και πιο φανατικός
απ’ τον νερόβραστον εκείνον της μηλέας.
Δοκίμασε της λέει, μη φοβάσαι
δεν έχεις τι να χάσεις
και την πείθει
να κουλουριάζεται πνιχτά
να τρίβεται σα γάτα ανεπαίσθητη
πάνω στο διαθέσιμο αέρα
που αφήνεις προσπερνώντας.
Απόλαυση πολύ μοναχικότερη
από τη στέρησή της.
ISBN 9608399092
PAGES 74
Poiimata / Ποιήματα 1961 – 2017
Συγκεντρωτικός τόμος που περιλαμβάνει το σύνολο των έως τώρα ποιητικών συλλογών του βραβευμένου Κύπριου ποιητή. Το 2017 ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης εγκαινίασε τη συνεργασία του με τις εκδόσεις Ίκαρος, με την ποιητική συλλογή Ηλίου και Σελήνης άλως
Karterontas tin Anoixi / Καρτερώντας την άνοιξη
Στεγνοί σα χορτάρια του βράχου
ατενίζουμε το αύριο
κι είναι στιγμές που η οργή αποφασισμένη
σε μια γροθιά κουβαριάζει τα δάχτυλα,
ενώ η καρδιά προσπαθεί με αγωνία
ν’ αφουγκραστεί τα βήματα της άνοιξης,
μιας άνοιξης που καρτερούμε από καιρό
και δεν ήρθε ακόμα…
Traverso / Τραβέρσο
“Tραβέρσο : η θέση πλοίου κατά την οποία πλέει με μειωμένη ταχύτητα, καθώς δέχεται τον άνεμο ή το κύμα από τα πλάγια. Λοξός, εγκάρσιος”. Το Τραβέρσο είναι η τρίτη ποιητική συλλογή του Νίκου Καββαδία και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1975 στις εκδ. Κέδρος (14 ανατυπώσεις μέχρι το 1989) και, από τον Απρίλιο 1990 μέχρι τον Φεβρουάριο 1997, 9 φορές στις εκδ. Άγρα. Η συλλογή είναι αφιερωμένη στο Φίλιππο Χατζόπουλο και περιέχει δύο ποιητικές ενότητες, το Τραβέρσο και τα Παραμύθια του Φίλιππου.
The Odyssey / Η Οδύσσεια
«Η “Οδύσσεια” είναι µια µεγάλη πληροφοριακή πύλη όπου, χωρίς να το καταλαβαίνουµε, µαθαίνουµε ότι ο άνθρωπος είναι ιστορία, πολιτισµός, κουλτούρα, κατασκευή, επινόηση, ανοιχτό πνεύµα και µετασχηµατισµός, καθώς και προσωπικές δυστυχίες και ευτυχίες, είναι κοινωνία και άτοµο µαζί». Ζαν-Πιερ Βερνάν, Οκτώβριος 2006
Όταν ένα έργο της αρχαιότητας ρίχνει φως στις δικές µας, σηµερινές, αλήθειες… Το βιβλίο αυτό, που είναι η τελευταία του διάλεξη, στο Λύκειο Λε Κορµπυζιέ του Aubervilliers, ο Ζαν-Πιερ Βερνάν τo αφιερώνει στο ταξίδι του γυρισµού του Οδυσσέα στην Ιθάκη, τις πολλαπλές σηµασίες του οποίου δεν έπαψε ποτέ να ερευνά και να διδάσκει σ’ όλη του τη ζωή. Μιλά για τον σκοπό της ύπαρξης σε σχέση µε την ταυτότητα, για τη σηµασία της αναζήτησης του εαυτού και της θέσης του καθενός από µας στο κοινωνικό σύνολο την κάθε στιγµή. Παράλληλα αναρωτιέται για τον θάνατο σε σχέση µε την αξία της ζωής, για την αιωνιότητα και τη λήθη, για τη µνήµη και τον έρωτα, για τον χρόνο και την έννοια της επιστροφής.
ISBN 9789601648286
PAGES 88
Gravata Dimosias Aidous / Γραβάτα δημοσίας αιδούς
Απόσπασμα από το ποίημα «Γραβάτα δημοσίας αιδούς»:
Μα δεν με συνέλαβαν
Για προσβολή δημοσίας αιδούς
Για να σταματήσω τις φωνές
Με κέρασαν αψέντι
Και μ’ έντυσαν στην τρίχα
Όμως τα κορδόνια μου
Δεν ταίριαζαν
Με τη γραβάτα τους
Δεν άφησα ρέστα
Για πουρμπουάρ
Δεν σκόνταψα διαγωνίως
Ano Teleia / Άνω τελεία
ΠΡΕΠΕΙ
Τηρώ, Χρέος,
το κατά δύναμιν τις εντολές σου
τα δύσκολα Πρέπει σου.
Υπάκουες δείχνουν οι σκέψεις
αλλά όρκο δεν παίρνω
μια και έχουν την άνεση
να παραβαίνουν εν κρυπτώ.
Αλλά τις πράξεις μου
πώς να τις δαμάσω;
Βγαίνουν έξω κόσμο συναντούν
γείτονες πειρασμούς
να μην κοντοσταθούν;
Μα φταίνε κι οι εντολές σου
ούτε πλήρεις ούτε ξεκάθαρες είναι.
Για παράδειγμα:
Πρέπει να είναι πιστή η αγάπη;
Κι αν δεν είναι, εμείς τι πρέπει;
με σταυρωμένα τα χέρια
ν’ αγαπάμε;
Odigies gia protoplastous / Οδηγίες για πρωτόπλαστους
Ποιήματα ανάμεσα σε χρόνους και τόπους που απέχουν μεταξύ τους αιώνες ή και λίγες στιγμές. Ένας κήπος απολαύσεων, ο μαγικός αριθμός δύο και οι αιχμάλωτοι του Χρόνου. Λαβύρινθοι που δε ζητούν μίτο και σώματα που θεραπεύουν το τραύμα της ύπαρξης. Η αστική περιπλάνηση ως παραμυθία. Το τσίρκο. Η Αμερική. Ενθύμια θανάτου και φυλαχτά λησμοσύνης. Οδηγίες για την αιώνια επιστροφή.
Apanta Poiimata / Άπαντα Ποιήματα
Ποιητής της γενιάς του ’30 ο Αλέξανδρος Μάτσας, αλλά μόνο με βάση τα ηλικιακά δεδομένα. Κατά τα άλλα παρέμεινε ανένταχτος, μην υπακούοντας παρά μόνο στις επιταγές ενός ιδιότυπου και απολύτως προσωπικού λυρισμού, διαμορφωμένου από τις ευεργετικές επιρροές των υψηλών διδαγμάτων του Καβάφη και των αρχαίων λυρικών. Επιφυλακτικός -εξ αιτίας της παιδείας του αλλά και από ένστικτο- μπροστά στο ενδεχόμενο μιας παρορμητικής νεανικής ένταξης σε κάθε μορφή ομαδικής δραστηριότητας, χωρίς να πάψει να είναι θιασώτης του ευρωπαϊκού και του γηγενούς νεωτερισμού (όπως αυτός εκδηλώθηκε τη δεκαετία του ’30), καθοδηγημένος από την ενδιάθετη ροπή του προς το αισθησιακό και το «ωραίο», ανένταχτος στις κυρίαρχες ομάδες και σχολές της εποχής, παρέμεινε σε όλη τη ζωή του ένας εκλεκτικός και συνεπής αισθητικός.
ISBN 9789605693268
PAGES 224
Fylla tou Ypnou / Φύλλα του Ύπνου
Εδώ ο «Ύπνος», ένα κύριο όνομα (εξ ου και το άρθρο στον τίτλο), είναι το μυθολογικό παρωνύμιο του συγγραφέα, όπως το «Αλέξανδρος» υπήρξε εκείνο της αντιστασιακής του δράσης. Μια δράση που έν τινι μέτρω ο Ρενέ Σαρ προεκτείνει και συνεχίζει με την έκδοση, αμέσως μετά τη λήξη του δεύτερου μεγάλου πολέμου, αυτού του σημειωματάριου.
Γιατί ένα από τα διακυβεύματα του ολιγοσέλιδου αυτού βιβλίου είναι η σύνδεση της ποίησης με τη δράση, του πνεύματος με την πράξη. Και κατ’ αρχήν το παρόν βιβλίο είναι το αποτέλεσμα αυτής της σύνδεσης. Είναι το γεφύρι που ρίχνει καθημερινά ο Σαρ, στα χρόνια της αντιστασιακής δράσης του, ανάμεσα στον καθημερινό εαυτό του της πρακτικής ζωής, μιας ζωής που, για εκείνη την περίοδο, κινείται σαν εκκρεμές από την όχθη της ζωής στην όχθη του θανάτου, και της πνευματικής περιπέτειας στην οποία έχει ριχτεί ήδη πριν από τον πόλεμο.
Έτσι και η μορφή που παίρνει η γραφή φέρει το αποτύπωμα αυτής της «λαθραίας», όπως την ονομάζει ο ίδιος, ζωής των ελάχιστων χρόνων που η αντιστασιακή δράση επιτρέπει στη γραφή να «αναπτυχθεί».
(από την Εισαγωγή του Θανάση Χατζόπουλου)
Polonia / Πολωνία
Τραύματα πόλεμοι η ζωή επέλασε θριαμβεύουσα κουρέλια ερείπια αγαπημένα το σώμα τα φορεί δεν σκέφτεται τι χάθηκε και πώς – τρυφερά αγκαλιάζει ό,τι έμεινε Υπομονετικά ο επαίτης δείχνει τις πληγές του Αν το Σωσίβιο δοκίμαζε να μνημειώσει τη στιγμή, σμιλεύοντάς τη όσο γίνεται εντατικότερα, και ο Ακάλυπτος έπειτα ανοιγόταν στη ροή και την έκταση, η Πολωνία μάς φέρνει μπροστά –και μας βάζει μέσα– στην ξένη Ιστορία και τις ιστορίες των άλλων, δείχνοντας πόσο πιο κοντά μας απ’ όσο φανταζόμαστε είναι και αυτή και εκείνες. Τριάντα δύο ποιήματα που ξεκινούν από τη νεολιθική Σουηδία, κάνουν έξι σταθμούς στην Πολωνία, από την Αναγέννηση ώς τον 20ό αιώνα, και, έχοντας φτάσει στην Ελλάδα τού σήμερα, ξαναγυρίζουν στην Ευρώπη των δεκαετιών του 1980 και του 1990, όταν αυτή φάνταζε –παραδόξως– γεμάτη υποσχέσεις. Η Πολωνία είναι μια χώρα – αλλά και άλλες χώρες. Μια Ιστορία – αλλά και πολλές, σχεδόν καθημερινές, ιστορίες μας. … σε κάθε συνοικία έως βαθειά μεσάνυχτα οι άντρες γυρίζουν μέσα έξω τα κοστούμια τους να λάμψουν τα φθαρμένα
O Filopaigmon Mythos / Ο φιλοπαίγμων μύθος
O Filopaigmon Mythos / Ο φιλοπαίγμων μύθος
“Ο φιλοπαίγμων μύθος” είναι το κείμενο που εκφώνησε η Κική Δημουλά κατά την τελετή υποδοχής της στην Ακαδημία Αθηνών στις 11 Νοεμβρίου 2003.
ISBN 9789607721976
PAGES 32
Novel and Other Poems
Often compared during his lifetime to T.S. Eliot, whose work he translated and introduced to Greece, George Seferis is noted for his spare, laconic, dense and allusive verse in the Modernist idiom of the first half of the 20th century. At once intensely Greek and a cosmopolitan of his time (he was a career-diplomat as well as a poet), Seferis better than any other writer expresses the dilemma experienced by his countrymen then and now: how to be at once Greek and modern. The translations that make up this volume are the fruit of more than forty years, and many are published here for the first time. (From the publisher)
Dialysis / Διάλυσις
Στριφογυρίζει ο ανεμοδείχτης
Εκρήγνυται όλος ο πλανήτης
Μέσα στις στάχτες βυθισμένο
σκούρο πανσέληνο φεγγάρι
δες το, μας γνέφει ερειπωμένο
το τελευταίο ετούτο βράδυ
Μπήγει ο ένας το μαχαίρι
πονάει ο άλλος και το ξέρει
ότι ο κόσμος δεν ξεχνά
και πως το λάθος μαρτυρά
Σηκώνει δείκτη σαν πιστόλι
τον ψεύτικο έρωτα σκοτώνει
Πεθαίνει απόψε ο ποιητής
για την αλήθεια μιας ζωής
γέρνει σιγά, τα μάτια σβήνει
φυσάει αέρας και τα κλείνει
Πάνω στη γη είναι νεκρός
ο έρωτάς του ο σκοτεινός
Pousi / Πούσι
Το Πούσι είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του Νίκου Καββαδία και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1947 από τον Α. Καραβία. Έκτοτε εκδόθηκε 4 φορές στις εκδ. Γαλαξίας (1961-1971), 16 φορές στις εκδ. Κέδρος (1975-1989) και, από τον Οκτώβριο 1989 μέχρι τον Δεκέμβριο 2000, 13 φορές στις εκδ. Άγρα. Περιέχει τα 14 παρακάτω ποιήματα : Πούσι, Kuro Siwo, Στεριανή ζάλη, Cambay’s Water, Αρμίδα, Black and White, Εσμεράλδα, Καραντί, Θαλάσσια Πανίς, Federico Garcia Lorca, Θεσσαλονίκη, Σταυρός του Νότου, Μάρεα, Λύχνος του Αλαδδινού. Πρόκειται για τετράστιχα ποιήματα σε σταυρωτή ή ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία. Η συλλογή είναι αφιερωμένη στην Έλγκα Καββαδία, και κάθε ποίημα χωριστά και σε ένα διαφορετικό πρόσωπο, συγγραφείς, ηθοποιούς, ζωγράφους, δικούς κι ανώνυμους.
Pikro Karnavali / Πικρό καρναβάλι
Η "ποίηση σήμερα" αποτελείται από μη διασταυρωμένες φήμες, από ανυπόστατες διαδόσεις, από άχρηστες (για το μεγάλο κοινό) πληροφορίες, από κιτρινίζοντα χειρόγραφα που τα είδε ο ήλιος και αλλοιώθηκαν, από ήχους γεμάτες παρηχήσεις και μισοτελειωμένες φράσεις. Κι όμως διατηρεί μια κομψότητα του ύφους, μια ισορροπία στη μορφή, μια άνετη και αδιάκοπη νερού από πηγή. Γιατί αυτές οι αντιθέσεις στο παρουσιαστικό και στα νοήματα; Από τη μια το παιχνίδι, η ειρωνεία, ο σαρκασμός, και από την άλλη η νοσταλγία για ένα αναπότρεπτο παρελθόν που όλο τ' αλλάζουμε να μας ικανοποιεί καλύτερα, ενώ ήταν γεμάτο από χαμένες ευκαιρίες, ανολοκλήρωτους πόθους και αποτυχημένες προσπάθειες που επισκίαζαν τις λίγες ωραίες λαμπερές στιγμές ολοκλήρωσης. Γι' αυτό η "ποίηση σήμερα" είναι μεταξύ άλλων ένα "πικρό καρναβάλι".
ISBN 9786180104646
PAGES 224
Stou Kosmou to Perpatima / Στου κόσμου το περπάτημα
Μετά από το ορόσημοτα απαγορευμένα
και συ χωρίς παράσημοστα καθιερωμένα,
παλεύεις, πικροδέρνεσαι,εκτός νυμφώνος σέρνεσαι.
Μετά από το ορόσημο
βραδιές χωρίς αστέρια,του φεγγαριού το σώσιμο
κλαμένα περιστέρια,μετά από το ορόσημοψευτιά με κάθε εθνόσημο.
Μετά από το ορόσημοτου κόσμου η άγρια όψη,το διάβα εκεί με πρόστιμο
να το ’χεις πάντα υπόψη,μετά από το ορόσημονερό δε θα ’βρεις πόσιμο.
Esperanto / Εσπεράντο
Ο προβληματισμός κυριαρχεί στα ποιήματα της συλλογής, αφού αυτά κινούνται διαρκώς μεταξύ κυριολεξίας και αμφισημίας. Η διπλή ιδιότητα του ποιητικού λόγου ως λυτρωτική και ταυτόχρονα βασανιστική διαδικασία διατρέχει τη συλλογή, επενδύοντας άλλοτε την τραγική συνειδητοποίηση της θέσης του υποκειμένου και άλλοτε την ειρωνική, αυτοειρωνική και σαρκαστική ανατροπή της επιχειρούμενης εξομολόγησης. Συγκροτούνται έτσι ποιήματα βίαια και επιθετικά και ταυτόχρονα αυτοσαρκαστικά και εύθραυστα, ποιήματα που ισορροπούν επιδέξια ανάμεσα στην απόγνωση και την ειρωνεία, την αποδοχή μιας σχεδόν μοιραίας κατάστασης και την υπονόμευσή της· ποιήματα εν τέλει ζωντανά, όπως ακριβώς ένα σώμα.
Ena Elafi Dakryzei pano sto Krevati mou / Ένα ελάφι δακρύζει πάνω στο κρεβάτι μου
Ena Elafi Dakryzei pano sto Krevati mou / Ένα ελάφι δακρύζει πάνω στο κρεβάτι μου
Αρχή της νέας μέρας, δίκρανα αιχμηρά τα δύο πρώτα κοντάρια του ήλιου. Άνοιξε το τετράδιό σου, ποιητή -γράψε πόσο απαλά ανασαίνουν ακόμα τα θυμωμένα συνήθως μαλλιά της Μαρίας. Πρόσεξε τους νέους λογχοφόρους, μετανάστη -σε κάποια λασπωμένη γωνιά έχεις αδέλφια. Γρατζούνισε τον τοίχο με τα βρύα, αγουροξυπνημένο παιδί -ζήσε τον Κήπο σου. Γιατί κάθε πρωί έχει το παιδί του, τον ποιητή και τον μετανάστη του. Και κάθε βράδυ τον αναπόφευκτο τοίχο του, το πικρό του βιβλίο, τον βάναυσο οπλονόμο του. Κι όπως ντύνεσαι τώρα την ομορφιά σου για να καλπάσεις Εγώ παράμερα στέκομαι και σε θαυμάζω σαν άλογο της πιο δικιάς μου στέπας.
To Pan einai i Sygkinisi / Το παν είναι η συγκίνηση
Τη φήµη, τη γνώση και τη δόξα σας δεν διεκδικώ,
Ποιητές.
Ακούραστη µέλισσα
σε βασίλειο άγνωστης αρχόντισσας
σκύβω υποµονετικά το κεφάλι
στις δικές µου φτωχές αναζητήσεις
στις δικές µου ανοιχτές πληγές
στις δικές µου µικρές ελπίδες.
ISBN 9789601660080
PAGES 48
Ektakto Deltio Kairou / Έκτακτο δελτίο καιρού
Έκτακτο δελτίο καιρού: “ανεπανόρθωτα νέα”. Για ένα πολυφίλητο κορίτσι. Νέα μιας απουσίας που η ποίηση επιχειρεί – επί ματαίω; – να μετατρέψει σε παρουσία. Διάλογος ανάμεσα σε ένα ερημωμένο “εγώ”, διπλωμένο στις κοιλότητες της λύπης, και ένα “εσύ” με το αίμα υπ’ ατμόν, που ανταποκρίνεται στο πρώτο κάλεσμα φτερών, “πηλός ευπροσάρμοστος στο φως (που) δυστρόπησε(ς) στο άγγιγμα του αέρα”. Χώρος καθολικός, όπου μέσα ανοίγεται ο χρόνος της αποδημίας, ο χώρoς μιας τραγωδίας προσωπικής και μαζί πανανθρώπινης, που εικονίζεται με πολλαπλά στιγμιότυπα, χώμα και ουρανός, γη μαζί και αιθέρας, “αρκεί η πιο αθώα συμπαιγνία φωτός και σκοταδιού για να γίνει η πάνω γνάθος ουρανός και η κάτω γνάθος γη”.
Ποιητική του ύψους και της πτώσης· αναρριχώμενα φιλιά και ουράνιες αιώρες κι αστέρια-αμνοί που βελάζουν αδιάκοπα, αθωότητα και πένθος, σε ένα “τοπίο απροσπέλαστο στις λυσσώδεις επιθέσεις των λέξεων”.
Υποδυόμενο τη θραυσματική αφήγηση ονειρικών-εφιαλτικών ελάχιστων σκηνών, όπου υλικά και μορφές μετουσιώνονται αναλόγως και οι παρενθέσεις υψώνουν τείχη ανάμεσα στο α’ και στο γ’ πρόσωπο (προσαρτημένο από το α’) και στο β’ πρόσωπο, ανακόπτουν τη δύναμη της ροής ενός λόγου μαθημένου να κυλάει, τουλάχιστον, ανεμπόδιστα, το ποίημα σημαίνεται ρητά ως ανώφελη διεργασία πένθους – αφού η μεταστοιχείωση έχει δημιουργήσει μια σκοτεινή πλευρά της τέφρας και του πόνου σε όλα τα πράγματα και όλα τα αισθήματα δεν είναι παρά ανήμποροι αστερίσκοι και οι κραυγές δεν είναι παρά πνιχτά αναφιλητά. “Στους λευκούς κροτάφους της λύπης θροΐζει εφτασφράγιστο πένθος” και δονεί υπόγεια τον τραγικό, με την πλήρη σημασία της λέξης, λόγο της νέας συλλογής του Κώστα Γ. Παπαγεωργίου. Κι είναι αυτό ακριβώς το αίσθημα, συγκρατημένο, τιθασευμένο στις γραμμές που σχεδιάζουν μια ζωή χωρίς και μια ζωή αλλού, αλλά διαφυγή καμία, αυτό το αίσθημα που πλαισιώνει τη διαρκή στο έργο του υπαρξιακή αγωνία μπροστά στο “θαύμα του θανάτου”, που γυρίζει το ποίημα το μέσα-έξω και αγγίζει, παρά τη διακριτική του εκφορά με όρους αυστηρά αισθητικούς, το πιο βαθύ και ανυπεράσπιστο φύλλο της ψυχής.
Τιτίκα Δημητρούλια
Prosopa kai Dokimasies / Πρόσωπα και δοκιμασίες
“Όλοι ενδίδουν”, είπες ξαφνικά, “σ’ αυτή
την ακαθόριστη ηλικία, χωρίς αποσκευές,
χωρίς προορισμό, σχεδόν χωρίς θλίψη.
Δεν κινδυνεύαμε άλλο από την ασυμπλήρωτη
νεότητα, από το φυσερό και τ’ αμόνι της”.
Ανέτοιμος βρέθηκες στους φωταγωγημένους
δρόμους, η πολυώροφη μοναξιά πετούσε
τ’ απομεινάρια μιας θύμησης ψαλιδισμένης
που μόνη παρηγοριά είχε ένα παμπάλαιο
σφύριγμα νύχτας παιδικών Χριστουγέννων.
Λιγόστεψε ο κόσμος, έμεινε μια φωτογραφία
με τσακισμένες άκρες, δειλές χειρονομίες,
κι ένα βάζο με κοντά μανουσάκια που απολήγουν
στο πιο αινιγματικό θρόισμα. Όμως δεν αμφιβάλλεις:
ένοικοι των θαυμάσιων μυστικών υπάρχουν ακόμη.