Poetry Categories
People buying in this category
Ektakto Deltio Kairou / Έκτακτο δελτίο καιρού
Έκτακτο δελτίο καιρού: “ανεπανόρθωτα νέα”. Για ένα πολυφίλητο κορίτσι. Νέα μιας απουσίας που η ποίηση επιχειρεί – επί ματαίω; – να μετατρέψει σε παρουσία. Διάλογος ανάμεσα σε ένα ερημωμένο “εγώ”, διπλωμένο στις κοιλότητες της λύπης, και ένα “εσύ” με το αίμα υπ’ ατμόν, που ανταποκρίνεται στο πρώτο κάλεσμα φτερών, “πηλός ευπροσάρμοστος στο φως (που) δυστρόπησε(ς) στο άγγιγμα του αέρα”. Χώρος καθολικός, όπου μέσα ανοίγεται ο χρόνος της αποδημίας, ο χώρoς μιας τραγωδίας προσωπικής και μαζί πανανθρώπινης, που εικονίζεται με πολλαπλά στιγμιότυπα, χώμα και ουρανός, γη μαζί και αιθέρας, “αρκεί η πιο αθώα συμπαιγνία φωτός και σκοταδιού για να γίνει η πάνω γνάθος ουρανός και η κάτω γνάθος γη”.
Ποιητική του ύψους και της πτώσης· αναρριχώμενα φιλιά και ουράνιες αιώρες κι αστέρια-αμνοί που βελάζουν αδιάκοπα, αθωότητα και πένθος, σε ένα “τοπίο απροσπέλαστο στις λυσσώδεις επιθέσεις των λέξεων”.
Υποδυόμενο τη θραυσματική αφήγηση ονειρικών-εφιαλτικών ελάχιστων σκηνών, όπου υλικά και μορφές μετουσιώνονται αναλόγως και οι παρενθέσεις υψώνουν τείχη ανάμεσα στο α’ και στο γ’ πρόσωπο (προσαρτημένο από το α’) και στο β’ πρόσωπο, ανακόπτουν τη δύναμη της ροής ενός λόγου μαθημένου να κυλάει, τουλάχιστον, ανεμπόδιστα, το ποίημα σημαίνεται ρητά ως ανώφελη διεργασία πένθους – αφού η μεταστοιχείωση έχει δημιουργήσει μια σκοτεινή πλευρά της τέφρας και του πόνου σε όλα τα πράγματα και όλα τα αισθήματα δεν είναι παρά ανήμποροι αστερίσκοι και οι κραυγές δεν είναι παρά πνιχτά αναφιλητά. “Στους λευκούς κροτάφους της λύπης θροΐζει εφτασφράγιστο πένθος” και δονεί υπόγεια τον τραγικό, με την πλήρη σημασία της λέξης, λόγο της νέας συλλογής του Κώστα Γ. Παπαγεωργίου. Κι είναι αυτό ακριβώς το αίσθημα, συγκρατημένο, τιθασευμένο στις γραμμές που σχεδιάζουν μια ζωή χωρίς και μια ζωή αλλού, αλλά διαφυγή καμία, αυτό το αίσθημα που πλαισιώνει τη διαρκή στο έργο του υπαρξιακή αγωνία μπροστά στο “θαύμα του θανάτου”, που γυρίζει το ποίημα το μέσα-έξω και αγγίζει, παρά τη διακριτική του εκφορά με όρους αυστηρά αισθητικούς, το πιο βαθύ και ανυπεράσπιστο φύλλο της ψυχής.
Τιτίκα Δημητρούλια
Prosopa kai Dokimasies / Πρόσωπα και δοκιμασίες
“Όλοι ενδίδουν”, είπες ξαφνικά, “σ’ αυτή
την ακαθόριστη ηλικία, χωρίς αποσκευές,
χωρίς προορισμό, σχεδόν χωρίς θλίψη.
Δεν κινδυνεύαμε άλλο από την ασυμπλήρωτη
νεότητα, από το φυσερό και τ’ αμόνι της”.
Ανέτοιμος βρέθηκες στους φωταγωγημένους
δρόμους, η πολυώροφη μοναξιά πετούσε
τ’ απομεινάρια μιας θύμησης ψαλιδισμένης
που μόνη παρηγοριά είχε ένα παμπάλαιο
σφύριγμα νύχτας παιδικών Χριστουγέννων.
Λιγόστεψε ο κόσμος, έμεινε μια φωτογραφία
με τσακισμένες άκρες, δειλές χειρονομίες,
κι ένα βάζο με κοντά μανουσάκια που απολήγουν
στο πιο αινιγματικό θρόισμα. Όμως δεν αμφιβάλλεις:
ένοικοι των θαυμάσιων μυστικών υπάρχουν ακόμη.
Me Allo Vlemma / Με άλλο βλέμμα
“Με άλλο βλέμμα προσπαθώ να δω τώρα τη ζωή μου, που δε στηρίζεται πια στην ιδέα του μέλλοντος αλλά συγκεντρώνεται στο τώρα, και μ’ αυτή την οπτική γωνία γδύνω το παρελθόν από τα φανταστικά παραμύθια που με βοηθούσαν τότε να ζήσω και προσπαθώ να βρω την ουσία της ζωής πριν το τέλος της δικής μου. “Ο θάνατος είναι πάντα ο κυρίαρχος εχθρός, αλλά ως προσωπική εμπειρία μόνο στη φαντασία ζει. Ο άνθρωπος του δίνει σημασία ιστορική και τον συλλαμβάνει σαν την αρχή μιας καινούριας ζωής. Τώρα η ιδέα του θανάτου αδιάφορη μ’ αφήνει, αν και παγώνει με αυτή το σώμα. Τώρα μόνο η επιβίωση είναι η ιδέα που με κατέχει…” Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Erotokritos / Ερωτόκριτος
Το έμμετρο ερωτικό μυθιστόρημα «Ερωτόκριτος» γράφτηκε στις αρχές του ΙΖ’ αιώνα από τον Βιντσέντζο Κορνάρο, μέλος εξελληνισμένης βενετοκρητικής οικογένειας, με το όνομα του οποίου σώζονται και ιταλικά ποιήματα. […] Ο «Ερωτόκριτος» στην πλοκή του συνδυάζει στοιχεία του μεσαιωνικού μυθιστορήματος «Paris et Vienne», παρμένα από μια πεζή ιταλική μετάφραση, και στοιχεία από τους Ιταλούς αναγεννησιακούς επικούς, κυρίως τον Ariosto. Το ποίημα του Κορνάρου, γοητευτική σύνθεση ιδεών, συναισθημάτων, εικόνων, και ενός ακριβολόγου και σφριγηλού ύφους και στίχου, θεωρείται σήμερα ως μια από τις μεγαλύτερες δημιουργίες της Αναγέννησης σε πανευρωπαϊκή κλίμακα.
Ekato Erotika Soneta / Εκατό ερωτικά σονέτα
Ekato Erotika Soneta / Εκατό ερωτικά σονέτα
Ο πασίγνωστος και δημοφιλέστατος, όχι μόνο για το ποιητικό έργο μα και για τα πολιτικά του φρονήματα, Χιλιανός Πάμπλο Νερούδα,υπήρξε μια από τις πληθωρικότερες ποιητικές μορφές του αιώνα μας. Τα ΕΚΑΤΟ ΕΡΩΤΙΚΑ ΣΟΝΕΤΑ αποτελούν ένα ακόμα δείγμα της ευαισθησίας του καθώς εξυμνεί τον έρωτα σε όλες του τις μορφές
Ta Diodia tou Erota / Τα διόδια του έρωτα
Έτσι μάθαινα,
από Άνοιξη σε Άνοιξη να σε αγαπώ…
Πέρα από το χαμόγελο των ημερών σου
και των ημερών μου.
Πέρα από τη φορά των αέναων δειλινών.
Λίγο πιο μακριά από τον χρόνο που λυγούσε.
Λίγο πιο κοντά στο θάνατο που παραμέριζε.
Έτσι έχω μάθει πια να σε αγαπώ,
από τραγούδι σε τραγούδι, από φιλί σε αγκαλιά…
Χωρίς δάκρυα στη λίγωση του φεγγαριού σου…
Χωρίς φωτοβολίδες στον ερχομό σου…
Μα με μονάχα κείνη την ανεκπλήρωτη πεθυμιά
της αιώνιας Άνοιξης!…
Με κείνο το ροδαλό όνειρο
που δε λέει να αλλάξει εποχή!…
Pyrforos Eros / Πυρφόρος Έρως
Μία ποιητική συλλογή αφιερωμένη στη μεγαλύτερη δύναμη αυτού του πλανήτη… τον Έρωτα!
Το βιβλίο αποτελείται από πενήντα ποιήματα, που με ένα μεγάλο εύρος συναισθημάτων συνθέτουν την απογύμνωση της ανθρώπινης ψυχής και καρδιάς.
Η συλλογή βραβεύτηκε με την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό «Σικελιανά», το 2014 στην κατηγορία: Μεγάλη Ποιητική Συλλογή Ερωτικής Ποίησης και αποτελεί θησαυρό για τη βιβλιοθήκη σας.
Nostos / Νόστος
Το βασίλειό μου/ πέρα από τις αφετηρίες όλων των ανέμων/ είναι ορατό/ από την άλλη μεριά των γαλανών βουνοκορφών./ Με χωρίζει απ’ τους δικούς μου/ ένας κακόγουστος με ψεύτικη ημερομηνία θανάτου/ μαρμάρινος σταυρός/ εκείνου νομίζω που ονομάσανε πατέρα μου./ Είναι μακρύς ο δρόμος/ κι έγω έρχομαι από πολύ μακριά με σκόνη./ Το άλογό μου/ τηρώντας τους νόμους της φυλής/ με το σπαθί βουτηγμένο στον ήλιο/ το έσφαξα./ Με σύρανε ΕΔΩ./ Είμαι ακόμα ΕΔΩ./ Στο βασίλειο της χειρότερης ταπείνωσης./ Στο κράτος της Ανάγκης.
Me tin Elpida tis Apodochis / Με την ελπίδα της αποδοχής
Me tin Elpida tis Apodochis / Με την ελπίδα της αποδοχής
Μόλις αποτυπώσω τις ιδέες μου στο χαρτί νιώθω κενός, νιώθω ανούσιος. Προσωρινά μόνο, αισθάνομαι μιαν ανακούφιση, αλλά κι ένα τέλος στη σκέψη μου. Είναι επιλογή μου να μην απέχω από κάθε σαρκοφάγα σκέψη, διότι αυτό με διαφοροποιεί, από τους νεκρούς, από τους φιλοφυγόπονους φιλόσοφους, από τον αμαθογνώστη κόσμο και από εκείνους που βρίσκονται σε κώμα, αφού ο ίδιος αρνούμαι να διασωληνώσω το μυαλό μου. ……
ISBN 9789609547352
PAGES 32
I Epimoni Afigisi / Η επίμονη αφήγηση
«Τέλεια πλάσματα της ομιλίας ενδώσ μιλήσαμε (αυτή είναι η μία όψη της πραγματικότητας, η μία όψη του κόσμου) Θέλω να πω – Λέω: καθαρό και στρέφω αλλού το βλέμμα». από το ποίημα Μητέρα και κόρη ή Τοπίο σε κίνηση.
Τα ποιήματα της Επίμονης Αφήγησης, χωρισμένα σε δύο βασικές ενότητες, πραγματεύονται όψεις από τη σχέση του δημιουργού/ποιητή με την τέχνη του, καθώς και επεισόδια της ανθρώπινης περιπέτειας που σχετίζονται με τον έρωτα, την καλλιτεχνική δημιουργία ευρύτερα και την ιστορία. Όλα τους ξεπερνούν το στενό, επικαιρικό πλαίσιο «μιας ποίησης για την κρίση στην εποχή της κρίσης». Ωστόσο, δεν αποφεύγουν να σχολιάζουν, έμμεσα ή άμεσα, τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες στην Ελλάδα του σήμερα.
Η Επίμονη αφήγηση της Κωτούλα εύγλωττα καταδεικνύει τη δύναμη της ποιητικής γλώσσας στην ελληνική πραγματικότητα και, κυρίως, σε καιρούς χαλεπούς.
Algorythos / Αλγόρυθμος
περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είν’ εδώ!
λύκε, λύκε, είσ’ εδώ;
βάζω τα παπούτσια μου και σ’ ακολουθώ
με αποτσίγαρα φτιάχνω το δρόμο μου
πίσω από κάθε πόρτα ο πατέρας
σε κάθε θάλαμο ο πατέρας
“καλώς τον” λέει από τη μαύρη τρύπα
κοιτάζοντας τον άγγελο επάνω μου
“πατέρα” λέω “τα πόδια με βαραίνουν”
νεράκι τρέχει από το χέρι μου
στα μάτια που του κλείνω
είσ’ εδώ;
Ichos Apomakrynseon / Ήχος απομακρύνσεων
Όταν πια ζήτησα το λογαριασμό να πληρώσω αγανάκτησα. Υπέρογκος κλέφτης. Ένα απλό σερβίρισμα αισθήσεως και μου το χρεώνει τώρα το όνειρο τάχα πως ήτανε με αγκάλιασες. Τι αισχροκερδές φάντασμα η απόλαυση.
Pelmata stin Auli tou Kosmou / Πέλματα στην αυλή του κόσμου
Pelmata stin Auli tou Kosmou / Πέλματα στην αυλή του κόσμου
Θα ’ρθει ο καιρός
που με άθικτη ορμή παιδιού
θα καλωσορίσεις γυμνό τον εαυτό σου
στις πέτρες θα ευωδιάζει ο χρόνος
βιολέτες, γαρδένιες, ανθόφυλλα
μανταρινιάς
στα δάπεδα θα ιχνογραφούνται
λασπωμένα ίχνη παλαιών
ασύνταχτων ιστοριών.
Υπό αναθεώρηση·
θα ξανασυστηθείς με σένα
φαρδιές σκέψεις ενσαρκωμένες
σε αθώα παιχνίδια
που δεν θέλουν να πεθάνουν.
Πατάς, επιτέλους, την αυλή
κι αυτή γίνεται ο κόσμος όλος
τερπνό φυλαχτό μνήμης
στο λακκάκι του λαιμού στριφογυρνά.
Episkeues stin Outopia / Επισκευές στην ουτοπία
Βρήκα κάτω απ’ το χριστουγεννιάτικο δέντρο μου ένα χαρτί με μια μαγική πρόταση.
Σύμφωνα με τις οδηγίες της θα μπορούσα να αλλάξω ό,τι ήθελα από την προηγούμενη χρονιά ώστε η νέα να ξεκινήσει με τη βαθύτερή μου επιθυμία ικανοποιημένη. Ήξερα πολύ καλά τι ήθελα για τη νέα χρονιά, όμως δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω το δώρο, η αιτία των πραγμάτων πήγαινε πολύ πιο παλιά, ακόμα κι αν καταργούσα ολόκληρο το χρόνο, δεν θα μου εξασφαλιζόταν ο επόμενος. Διάβασα την πρόταση ανάποδα: Για κάθε χρονιά που θα ζούσα στη συνέχεια, η επιθυμία μιας προηγούμενης θα εξαφανιζόταν. Έτσι κι έζησα.
Chloi Thermokipiou / Χλόη θερμοκηπίου
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ Καλά τα βγάζει πέρα η μοναξιά φτωχικά αλλά τίμια. Αλλού κοιμάται αυτή κι αλλού το εγκρατές σκεπτικό εάν. Μόνο καμιά φορά σε πειραματισμούς την παρασύρει η περιέργεια -όφις προγενέστερος και πιο φανατικός απ’ τον νερόβραστον εκείνον της μηλέας. Δοκίμασε της λέει, μη φοβάσαι δεν έχεις τι να χάσεις και την πείθει να κουλουριάζεται πνιχτά να τρίβεται σα γάτα ανεπαίσθητη πάνω στο διαθέσιμο αέρα που αφήνεις προσπερνώντας. Απόλαυση πολύ μοναχικότερη από τη στέρησή της.
To Imiteles Poiima / Το ημιτελές ποίημα
Το Ημιτελές ποίημα είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του Γιώργου Μολέσκη που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Σ’ αυτό περιλαμβάνονται ποιήματα γραμμένα κατά την περίοδο 2010-2013. Πρόκειται για μια καινούργια δουλειά του ποιητή, όπου κύριες πηγές έμπνευσής του είναι τα βιώματα και οι εμπειρίες από πράγματα, γεγονότα και καταστάσεις της ζωής, καθώς και οι ιστορικές, κοινωνικές και πολιτικές περιπέτειες της Κύπρου. Είναι ακόμη η μνήμη, που αναδύεται μέσα από την επαφή με διάφορα καθημερινά αντικείμενα, είτε βγαίνει μέσα από καθημερινές ιστορίες, και η οποία σε στιγμές περισυλλογής και αναπόλησης, ή σε στιγμές συνομιλίας με τον βιωμένο χρόνο, μετατρέπεται σε πηγή ποιητικής συγκίνησης.
Το βιβλίο κοσμούν πρωτότυπα σχέδια του γνωστού Κύπριου ζωγράφου Χρίστου Φουκαρά.
ISBN 9789605664787
PAGES 84
Autoprosopografia tou Leukou / Αυτοπροσωπογραφία του λευκού
Autoprosopografia tou Leukou / Αυτοπροσωπογραφία του λευκού
Στην “Αυτοπροσωπογραφία του λευκού” ο Χάρης Βλαβιανός, επτά χρόνια μετά την τελευταία του ποιητική κατάθεση, επανέρχεται, με βλέμμα ανανεωμένο, σε γνώριμους τόπους της ποίησής του, διευρύνοντας ακόμη περισσότερο το πεδίο των στοχαστικών και γλωσσικών του αναζητήσεων. Ο απωλεσθείς παράδεισος του οριστικά χαμένου αλλά εξακολουθητικά αναζητούμενου νοήματος, η επισφάλεια των λέξεων ενώπιον του τραύματος του παρελθόντος, αλλά και η αδυναμία επικοινωνίας στις καθημερινές επαφές, η διακειμενικότητα ως καταστατική συνθήκη της ποιητικής γραφής, ο ποιητής ως κρίκος μιας μακράς αλυσίδας ετερόκλητων προγόνων της εγχώριας όσο και εν γένει της δυτικής λογοτεχνικής παράδοσης είναι ζητήματα που διατρέχουν, φανερά ή υπογείως, και τις πέντε ενότητες της συλλογής. Ο αναγνώστης έρχεται έτσι σε επαφή με το λευκό σε όλες τις αποχρώσεις και εντάσεις του – το τυραννικό λευκό της άγραφης σελίδας, το εναγώνιο λευκό της σιωπής, το βουβό λευκό του πένθους, το θαμπό λευκό της μνήμης, το λευκό ως σύμβολο λύτρωσης και ελπίδας, ως σημείο αναγέννησης.
Parallili Mythologia / Παράλληλη μυθολογία
Στην “Παράλληλη μυθολογία” του, ο Χριστόφορος Θεοδώρου, πατώντας σε θέματα, ήρωες, μοτίβα της ελληνικής λογο-τεχνίας, συνομιλεί όχι μόνο με την κλασική παράδοση αλλά με άλλους ποιητές και λογοτέχνες. Στα δύο στιχουργικά επίπεδα του έργου του, έμμετρο ποίημα και ποιητικό σχόλιο, μεταστοιχειώνει τις διακειμενικές αναφορές του και τα ση-μεία εκκίνησης της έμπνευσης ώστε να στοιχειοθετήσει την παράλληλη αλλά και απολύτως προσωπική μυθολογία του.
(Γ) ΝΗΠΕΝΘΕΣ ΠΟΤΟ
Το σώμα έκρυβε φαρμάκι του σκορπιού
που έχωσε η Εκάτη με γητειές.
Ο μυελός το φίδι είναι του κορμιού
που ξεδιψάει απ’ το ποτό το νηπενθές.
Της Αφροδίτης έσφιξε η ζώνη,
κι ο κεραυνός αδυνατεί να λύσει,
ο έρωτας σου έγινε αγχόνη
και τα Ηλύσια που μ’ έχουνε προδώσει.
Είναι στιγμές που άλλες ουσίες νοθεύουν το αίμα και προκαλούν παλλίροια και βράση. Κάποιοι το λέν’ έρωτα, κάποιοι καύλα. Δεν βαριέσαι. Ίδια διαδρομή για όλους. Σιγοβράζει το αίμα και στροβιλίζεται σχηματίζοντας δίνες. Φόνισσες ρουφήχτρες τραβάνε στους βυθούς ναυτικούς και τουρίστες. Όταν επιτέλους τα υγρά μου φτάσουν σε θερμοκρασία καύσης, εκρήγνυνται κι αφήνουν αποκαΐδια.
Όταν ήμουν νέος νόμιζα πως μπορούσα να προλάβω την έκρηξη, να σβήσω τη φωτιά. Με νερό, με αφρό, με σκέψη. Με ό,τι να ‘ναι. Πόσο λάθος έκανα. Τώρα που μεγάλωσα, κατάλαβα ότι ο μόνος τρόπος για να σβήσει τούτη η φωτιά είναι να την αφήσεις να κάψει ό,τι είναι να κάψει, αφού πρώτα ρουφήξει ό,τι είναι να ρουφήξει..
O Ymnos eis tin Eleutherian / Ο ύμνος εις την ελευθερίαν
Ο “Ύμνος εις την ελευθερίαν” του Διονυσίου Σολωμού γράφτηκε σε διάστημα μερικών εβδομάδων, τον Μάιο του 1823, από τον εικοσιπεντάχρονο τότε Σολωμό, που επηρεασμένος από τα δεινά των Ελλήνων υμνεί την Ελευθερία, το μεγάλο όνειρο του επί αιώνες υπόδουλου ελληνικού λαού. Ταυτίζει την ίδια τη μορφή της Ελευθερίας με αυτήν της Ελλάδος. Τον Ύμνο μελοποίησε ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος για πρώτη φορά το 1828-1830 και τον Ιούλιο του 1865 καθιερώθηκαν οι δύο πρώτες στροφές ως ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας.
Omirou Odysseia / Ομήρου Οδύσσεια (B’ έκδοση με γλωσσάρι)
Omirou Odysseia / Ομήρου Οδύσσεια (B’ έκδοση με γλωσσάρι)
Ακούγεται συχνά, και είναι σωστή, η άποψη ότι για τους μεγάλους συγγραφείς της αρχαιότητας κάθε γενιά δημιουργεί τη δική της μετάφραση. Είναι όμως εξίσου σωστό πως ορισμένες μεταφράσεις, καταξιωμένες για την πιστότητα, την ποιότητα και το ήθος τους, γίνονται με τη σειρά τους κλασικά κείμενα. Τέτοια έργα με διαχρονική αξία είναι αναντίρρητα και οι μεταφράσεις της Ιλιάδας και της Οδύσσειας που σμίλεψαν ο Ν. Καζαντζάκης και ο Ι. Κακριδής, σπουδαία μνημεία νεοελληνικού λόγου που κέρδισαν την εκτίμηση των φιλολόγων και την αγάπη των αναγνωστών από τότε που πρωτοκυκλοφόρησαν, το 1955 και το 1965 αντίστοιχα.
Οι δύο μεταφραστές πίστευαν ότι τα νέα ελληνικά σωστό είναι να γράφονται μονοτονισμένα. Τις μεταφράσεις των ομηρικών επών όμως, θέλοντας να τις κάνουν προσιτές στο ευρύ κοινό, αποφάσισαν να τις εκδώσουν στο πολυτονικό σύστημα που όλοι διδάσκονταν και χρησιμοποιούσαν τα χρόνια εκείνα. Με την παρούσα ανατύπωσή τους σε μονοτονικό τα δύο έργα παίρνουν τη μορφή που οι μεταφραστές θα είχαν εξαρχής προτιμήσει.
Η νέα έκδοση ενσωματώνει όσες διορθώσεις είχε σημειώσει ο Ι. Κακριδής στα προσωπικά του αντίτυπα της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Μετά το κείμενο ακολουθούν τα Σημειώματα, με τη μορφή που είχαν στην πρώτη έκδοση. Στο τέλος κρίθηκε σκόπιμο να προστεθεί ένα εκτενές Γλωσσάρι, όπου ερμηνεύονται σπάνιες, ποιητικές, ιδιωματικές και άλλες λέξεις που οι αναγνώστες, ιδιαίτερα οι νέοι, είναι πιθανό να μη γνωρίζουν.
ISBN 9789602311660
PAGES 334
To Spiti apo Makria / Το σπίτι από μακριά
Βουβά τριγύρω κάθονται τα λόγια μας
και μας κοιτάζουν σαστισμένα
[…] Μοιάζοντας με αφορισμούς, τα μικρά δίστιχα, τρίστιχα και τετράστιχα της Ευγενίας Λουπάκη, αποκτούν υπόσταση, πυκνότητα, αιχμηρότητα και καρφώνονται ξαφνικά μέσα στο μυαλό και το σώμα.
Εφ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 27/6/2010
Skliro na Skontafteis se Petres / Σκληρό να σκοντάφτεις σε πέτρες
Skliro na Skontafteis se Petres / Σκληρό να σκοντάφτεις σε πέτρες
Ένα ποίηµα για τους πρόσφυγες που καµιά ακτή δεν τους θέλει και για τον Ιπτάµενο Ολλανδό που δεν µπορεί να αράξει πουθενά. Τρεις σκέψεις πάνω στον προφήτη Τσέχωφ. Μία φαντασία πάνω στον Άµλετ. Ένα άλλο τέλος για το παραµύθι Χένσελ και Γκρέτελ. Μια σεστίνα για τον Ρήνο, την κοίτη του Ροµαντισµού. Μια ποιητική αναδροµή στην ιστορία της Γερµανίας. Πέντε έξι ανάποδες βιβλικές παραβολές. Ο άναρθρος µονόλογος ενός Ιώβ του καιρού µας. Και δύο συλλογισµοί για το σήµερα που µοιάζει όλο και περισσότερο µε πέµπτη πράξη σαιξπηρικού δράµατος.
Το δεύτερο βιβλίο της Λένιας Ζαφειροπούλου, µια σύνθεση από ποιήµατα, πεζά και θεατρικές µινιατούρες, είναι µια περιπειώδης, αγωνιώδης αλλά και ειρωνική βυθοµέτρηση της πλούσιας και δύσκολης ευρωπαϊκής ταυτότητας.