2015

Μια επιλογή, εν είδει ιστορικής αναδρομής, των σημαντικότερων στιγμών του νεοελληνικού βίου, με τον διεισδυτικό, έξυπνο, μοναδικό και προπάντων χιουμοριστικό τρόπο του μεγάλου μας γελοιογράφου Κώστα Μητρόπουλου. Όπως λέει κι ο ίδιος στον πρόλογο του λευκώματος:
«Εντελώς σίγουρα. Τα τελευταία πενήντα πέντε χρόνια, από το 1960 έως το 2015, ήταν τα καλύτερα χρόνια που ζήσαμε ενταύθα, ως αυτόχθονες, ως εισαχθέντες ή μπαινοβγαίνοντες νοµίµως ή όχι από Ασία, Αφρική, Ανατολική Ευρώπη ή ∆υτικά Βαλκάνια, ως εργαζόμενοι, ως άνεργοι, ως ποδοσφαιρόφιλοι –εκτός ΑΕΚτζήδων και βάζελων–, ως φορολογούµενοι ή φοροφυγάδες, ως δηµοκράτες ή ψιλοφασίστες, ως έντιµοι ή λαµόγια, και όσοι τέλος πάντων αναπνεύσαµε ενθάδε τη ρύπανσή µας ή φάγαµε τα φυτοφάρµακά µας.
Αμφιβάλλετε; Για γκουγκλάρετε παρακαλώ στα ηλεκτρονικά λήµµατα και μετρήστε:
Μεταξύ 1960-2015 µας έτυχαν τα απόνερα ενός Eµφυλίου, µια καραµπινάτη δικτατορία, µια πατενταρισµένη χρεοκοπία, τρεις υποτιµήσεις, δεκατέσσερις σεισμοί, τριάντα µία πληµµύρες, διακόσιες δέκα πυρκαγιές και εµπρησμοί, πέντε εντελώς άχρηστοι πρωθυπουργοί, πενήντα δευτεράντζες υπουργοί, δύο αρχιεπίσκοποι θουκυριεφυλακήν τωστοματίµου, µια μοναρχία της πεντάρας, δεκαπέντε αριστεροί αρχηγοί μειωμένης αντιλήψεως, δέκα δεξιοί ηγέτες για τα μπάζα, και ένας λαός σκάρτος µε εκλάµψεις, μανιακός του ρουσφετιού και των επιδοτήσεων».
ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
Ο χαρακτήρας της γραμμής, ο τρόπος της σύνθεσης, ο τύπος των μορφών, όπως η μοντέρνα τέχνη έχει διδάξει, είναι σημασιολογικά στοιχεία, όχι μόνον παραστατικά. Σαν υπόδειγμα, νομίζω, αυτής της αντίληψης ανάμεσα στους νεότερους δρώντες γελοιογράφους μας πρέπει ν’ αναφέρω κυρίως τον Κώστα Μητρόπουλο, που μας κάνει εντύπωση για μιαν ευρωπαϊκής κλάσεως γελοιογραφία που εισάγει σε κοινή χρήση.
Ελένη Βακαλό, ΤΑ ΝΕΑ
Ο Κώστας Μητρόπουλος αποτείνεται στον θεατή με μιαν άμεση, γρήγορη και αιχμηρή, πολλές φορές, γλώσσα που έχει το απαραίτητο στοιχείο της εκπλήξεως. Παίζει με τη θαυμάσια, άνετη και εκφραστική γραμμή του με μερικές από τις πιο έντονες πλευρές της καθημερινής ζωής, χωρίς να υποτιμά ποτέ την ευαισθησία του θεατή.
Έφη Ραυτοπούλου, Μεσημβρινή
Για όσους τυχόν χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις και ζητούν να μάθουν ποια ακριβώς είναι η θέση του Κώστα Μητρόπουλου απέναντι στο θέμα του, διευκρινίζω πως για μένα ο φίλος μας βρίσκεται μέσα στο θέμα του: Είναι ο άνθρωπος που, αποστέργοντας τα κροκοδείλια δάκρυα, γελάει παρά τη θέλησή του μέσα στην κοιλιά του κροκόδειλου…
Γ. Π. Σαββίδης, Ο Ταχυδρόμος
Στην Ελλάδα η γελοιογραφία έχει πολύ μακριά ιστορία, κάπου τρεις χιλιάδες χρόνια. Απ’ τους αρχαίους σατιρικούς σχεδιαστές γνωρίζουμε τον Νικοσθένη, απ’ τους σημερινούς μάθαμε τον Κώστα Μητρόπουλο. Ο Νικοσθένης σχεδίαζε μαινάδες και σάτυρους, ο Μητρόπουλος αυτοκίνητα. Πάνω στις στρογγυλές επιφάνειες των αμφορέων οι παρελάσεις του Νικοσθένη φαίνονται να μην τελειώνουν ποτέ. Ο σύγχρονός μας γελοιογράφος σχεδιάζει πάνω σε απλό λευκό χαρτί, αλλά κατά ένα παράδοξο τρόπο τα αυτοκίνητά του μοιάζουν το ίδιο ατελεύτητα. Πολλά έχουν αλλάξει στο πέρασμα των αιώνων. Ο Μητρόπουλος, θέλοντας και μη, απεικονίζει άλλους μύθους, αλλά δεν πιστεύουμε πως αυτό τον ευχαριστ&eps lon;ί ιδιαίτερα. Είναι βέβαιο, όμως, πως ακόμα λιγότερο θα τον ευχαριστούσε να ψευστεί. Σχεδιάζει ό,τι βλέπει. Μ’ ένα σχέδιο που χαρακτηρίστηκε πικρόγλυκο. Εμείς θα προσθέταμε και φίνο.
M. Marcovits, Svetova Literatura, Πράγα
Η γραμμή του Κώστα Μητρόπουλου έχει παλμό και χάρη και τα ευρήματά του τα διακρίνει μια πικρή και ευγενική σύγχρονα αβρότητα. Είναι ένα είδος γελοιογραφίας που μας ξεκουράζει, θα λέγαμε, από την αίσθηση του «δημοτικού σφαγείου» που μας προκαλούν με τα σκίτσα τους όλοι σχεδόν οι νέοι γελοιογράφοι της γλυκιάς μας Γαλλίας.
Jacques Sternberg, Arts, Παρίσι
Μια σειρά από σκίτσα με όλο το πικρό νόημα της σύγχρονης ζωής. Η αλλοτρίωση του ανθρώπου στην τεχνοκρατική κοινωνία από τη μια και από την άλλη όλες οι μανίες που «ζωγραφίζουν» το σημερινό κοινωνικό ον γίνονται αφορμή για τον Μητρόπουλο έτσι ώστε να αγγίζει βαθύτερες αιτίες όλων ίσως των ανθρώπινων ενοχών.
Απόσπασμα από τον πρόλογο της ιταλικής έκδοσης σκίτσων
Riverisco Progresso, Ρέτζο Εμίλια
Υπηρετώντας την τέχνη του υπαινιγμού (και όχι της πειθούς που ανήκει στη διαφήμιση), η γελοιογραφία έχει ευγενή σκοπό: να ψυχαγωγήσει και ίσως και να προκαλέσει την κριτική σκέψη. Το κωμικό στοιχείο που εμπεριέχει διαθέτει μια κρυπτολογική λειτουργία δηλαδή «… βασίζεται σε ένα μηχανισμό απόκρυψης-διαλεύκανσης. Επικοινωνούμε με τους μυημένους εξαιρώντας τους υπόλοιπους. Διπλή ευχαρίστηση που προκύπτει από την ικανοποίηση της ευφυΐας μας και την επικύρωση της συμμετοχής μας σε ένα κοινωνιο-πολιτισμικό περιβάλλον»
Jean-Marc Defays
ISBN 9789605662516
PAGES 168